krúttið mitt

Í dag fór ég á skólann að sjá strákarassinn minn í sínu skólaumhverfi . Tókst nú næstum með minni snilld að klúðra því en þetta hafðist eins og alltaf. Þetta var algert æði. Þarna var minn að sína dans og hann var svo sætur. Ljómaði eins og sól í heiði og dansaði af hjartans list eins og náttúrulega mamma gamla. Og ég hugsaði með miklu stolti hve stórfenglegan prins ég ætti. Nú minn byrjar dansinn og allt gengur voða vel nema eitthvað voru nú töffarabuxurnar að þvælast fyrir honum, vildu eitthvað síga niður og hann endaði þannig að hann hélt allan tíman með einari í buxið :D. Hitt dæmið snérist um sokkana. Eiginlega var bara um hálfa sokka að ræða hmmmm. Sko mitt er að meta :Þ.
Nú dagurinn hófst sem sagt þannig að síminn hringdi og minn stekkur í símann. Vinur í neyð!!!! mamma ég verð að fara strax til Hrannars hann er grátandi einn heima hjá sér :) ( ég varð ekkert smá stolt) nú minn stökk í föt og var svo horfin út. Hafði nú reiknað með að hitta hann en það var eins og það er við hittumst bara síðar í skólanum, enda þarna um sjálfstæðan dreng að ræða ;). Og sem sagt skellurinn kom þegar ég mætti á svæðið. Stákurinn var æðislegur en móðirinn hefði víst aðeins átt að yfirfara stillinguna á axlaböndunum sem þó voru þarna og kannski spurning um heila sokka svona inn á milli.

Nú lærdómurinn af þessari sögu.

Ég er góð í að :
ala upp sjálfstæða ´stráka
Hjálpsama stráka
glaða stráka

þyrfti kannski að æfa betur
smámunasemi með hreina sokka
heila sokka
klippingu á hári :S

Mál skal tekið til mats (hér mun verða ákvarðað hvort skiptir meira máli, hyggst liggja yfir þessu svona í 3 ár til viðbótar =)